Συνέντευξη της Σωτηρίας Μπέλλου στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» στις 13 Νοεμβρίου 1968 στον συντάκτη Ξενοφών Μαυραγάνη όπου δικαιολογεί την απουσία της από το πάλκο, κριτικάρει καλλιτέχνες και σχολιάζει τη στροφή του λαϊκού τραγουδιού σε ινδικές και τούρκικες φόρμουλες :
– Πρωτοεμφανίοτηκα, λέει η ίδια, το 1946 με τον Βασίλη Τσιτσάνη στου «Τζίμη», στην οδό Αχαρνών. Ήμουνα η πρώτη τραγουδίστρια που ανέβηκε μεταπολεµικἀ σε πἀλκο.
– Και δημιουργήσατε μεγάλες επιτυχίες.
– Τότε πράγματι το λαϊκό τραγούδι ήταν γνήσιο. Όπως απλός ήταν κι ο κόσμος. Αγαπούσε το λαϊκό τραγούδι, δεν υπήρχε ο σνομπισμός. Υπήρχαν συνθέτες σαν τον Τσιτσάνη, τον Βαμβακάρη, τον Παπαιωάννου, τον Μπαγιαντέρα. Ο Τσιτσάνης έβγαζε το τραγούδι μέσα από τα σπλάχνα του, το ζούσε. Ήταν οι καημοὶ και οι πόθοι, οι αγωνίες και η ελπίδα του έλληνα. Π.χ. η «Συννεφιασμένη Κυριακἠ» που εγὼ την πρωτοτραγούδησα με τον Πρ. Τσαουσάκη. Τέτοιο τραγούδι δεν πρόκειται να ξαναγραφτεί.
– Και για τους άλλους λαϊκούς συνθέτες;
– Ο Μπαγιαντέρας, ήταν απ’ τους καλύτερους λαϊκούς συνθέτες κι όμως τον έσβησαν και γυρνούσε με μια κιθάρα στην Καλλιθέα για να ζήσει. Αλλά ο πραγματικός λαϊκός συνθέτης, δε χάνεται. Και τώρα που υπάρχει μια άνθηση του λαϊκού τραγουδιού ξαναφάνηκε ο Μπαγιαντέρας. Δύο τραγούδια του υπάρχουν στον ένα μεγάλο μου δίσκο και το «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη» αυτή τη στιγμή είναι πάλι σουξέ.
– Πώς εξηγείτε το γεγονός, ότι σήμερα, οι παλιοί μεγάλοι συνθέτες δε γράφουν τραγούδια, αντάξια της εποχής εκείνης;
– Παρασύρθηκαν από την εμπορικότητα. Γι’ αυτό έπεσε η ποιότητα του λαϊκού τραγουδιού.
– Είχατε διακόψει τις εμφανίσεις σας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Γιατί;
– Ναι από το 1960-1963. Είναι θέμα καλλιτεχνικής ευσυνειδησίας. Δεν υπήρχε λαϊκό τραγούδι, τι να τραγουδήσω «Πάρτε κύριε λαχεία»; Δε μπορούσα. Το τραγούδι που θα πω πρέπει να μου πάει, να το νιώθω, να με αγγίζει. Ήταν η εποχή που προσπαθούσαν να μοντερνοποιήσουν το λαϊκό τραγούδι κι αντί μοντέρνο το έκαναν τούρκικο και ινδικό. Αλλά είδαν ότι δεν έπιασε και ξαναγύρισαν στο λαϊκό.
– Πότε ξαναεμφανιστήκατε και με ποιόν;
– Ξαναεμφανίστηκα το 1964 με μένα, τη Σωτηρία Μπέλλου!
– Πιστεύετε πως σήμερα ξαναζεί το λαϊκό τραγούδι;
– Ναι ξαναζεί και ειδικά με τους παλιούς πρώτους ερμηνευτές του.
– Δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνει το λαϊκό τραγούδι μόδα και να εκφυλιστεί;
– Όχι δε γίνεται μόδα. Μόδα γίνονται τα άλλα. Το κλασσικό λαϊκό τραγούδι δε σβήνει, έχει περάσει στην Ιστορία της μουσικής.
– Ποιοι βοήθησαν στην αναβίωση του λαϊκού τραγουδιού;
– Ο Χατζηδάκης και οι άλλοι. Διασκευάζοντας ο Χατζηδάκης λαϊκά μοτίβα για πιάνο, βοήθησε πάρα πολύ στο να ξαναγαπηθεί και να γίνει γνωστό σε ανθρώπους που το αγνοούσαν. Ακόμη ο Θεσσαλονικιός Ηλίας Πετρόπουλος, που το βιβλίο του για το λαϊκό τραγούδι, είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη προσφορά.
– Οι νέοι αγαπούν το λαϊκό τραγούδι;
– Ναι και ειδικά οι φοιτητές γιατί έχουν διαβάσει, έχουν μελετήσει, έχουν νιώσει το λαϊκό τραγούδι. Είμαι η λατρεία τους και είναι η λατρεία μου.
– Ποια είναι η γνώμη σας για το «Νέο Κύμα»;
– Παραδέχομαι τον Γιάννη Σπανό, την Καίτη Χωματά, την Πόπη Αστεριάδου, την Αρλέτα…Οι στίχοι του «Νέου Κύματος» είναι ωραιότατοι, πλην όμως δεν έχουν αντάξιους ερμηνευτές.
– Υπάρχουν σήμερα λαϊκοί ερμηνευτές;
– Ναι η Καίτη Γκρέυ και ο Στέλιος Καζαντζίδης που θα μείνει αθάνατος όπως έμεινε η Μαρίκα Νίνου. Μπορεί να μην είναι ποιοτικά καλά τα τραγούδια του Καζαντζίδη αλλά η φωνή του είναι μοναδική. Αυτά για τους τραγουδιστές. Όσο για τα μπουζούκια δεν υπάρχουν σήμερα άλλοι, εκτός από τον Στέλιο Ζαφειρίου, τον Κ. Παπαδόπουλο, τον Λάκη Καρνέζη, τον Δομένικο Βαμβακάρη, τον Πολυκανδριώτη και τον Αγγέλου.
– Και για τη Θεσσαλονίκη τι έχετε να πείτε;
– Δεν το λέω επειδή έτσι συνηθίζεται, αλλά αγαπώ τη Θεσσαλονίκη. Κι αυτή με αγαπάει όμως. Έχει ένα θαυμάσιο κόσμο που ελπίζω να τον συντροφεύσω όλο τον χειμώνα.
istories4050 