Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μία συγκλονιστική υπόθεση άλλαξε την ιστορία του Ueno, του παλαιότερου ζωλογικού κήπου της Ιαπωνίας που λειτουργεί από το 1882.
Τον Αύγουστο του 1943 ο διοικητής του Τόκυο Shigeo Ōdachi διέταξε να θανατωθούν όλα τα άγρια ζώα στον ζωλογικό κήπο Ueno με τη δικαιολογία ότι μπορεί να πάθουν αμόκ, να δραπετεύσουν και να αποτελέσουν δημόσιο κίνδυνο για τους πολίτες από τους αμερικανικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Η μεταφορά τους σε ασφαλέστερους χώρους αποκλείστηκε αφού κανένας αρμόδιος δε μπορούσε να εγγυηθεί πού δε θα χτύπαγαν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά.
Έτσι λιοντάρια και λεοπαρδάλεις δηλητηριάστηκαν, μια ασιατική αρκούδα μαχαιρώθηκε και μια άλλη κρεμάστηκε, ένας κροταλίας πνίγηκε από ηλεκτροφόρο καλώδιο μετά από 16 ώρες, ένας πύθωνας αποκεφαλίστηκε, ένας αμερικανικός βίσονας χτυπήθηκε με σφυριές στο κεφάλι κι άλλα πολλά ζώα βρήκαν τραγικό τέλος.
Δύο από τους τρεις «περιβόητους» ελέφαντες
Όμως οι πιο «διάσημοι» του ζωλογικού κήπου ήταν οι τρεις πανέξυπνοι ελέφαντες (John, Tonky και Wanly) όπου η διαδικασία θανάτου εξελίχθηκε διαφορετική σε σχέση με αυτή που είχε μελετηθεί και αποφασιστεί. Ήδη ο John είχε αρχίσει να γίνεται επιθετικός κι έτσι αποφασίστηκε η ασιτία. Το πελώριο θηλαστικό άντεξε μερικές μέρες χωρίς τροφή.
Ο άτυχος John ξεψύχησε στις 17 Αυγούστου 1943
Η ίδια βάναυση τακτική ακολουθήθηκε και για τους άλλους δύο ευφυέστατους ελέφαντες που οι επισκέπτες είχαν να θυμούνται τα σκέρτσα τους. Οι φύλακες έδιναν στον Tonky, τον πιο έξυπνο από τους τρεις, το αγαπημένο του φαγητό που ήταν οι πατάτες, κάποιες από αυτές ποτισμένες με δηλητήριο. Το πελώριο ζώο έτρωγε τις καθαρές πατάτες και πέταγε με την προβοσκίδα του τις δηλητηριασμένες. Οι στρατιωτικοί κτηνίατροι πρότειναν τότε τεράστιες σύριγγες με θανατηφόρο υγρό να καρφωθούν στο σώμα του. Όμως οι βελόνες έσπαγαν μία μία στο σκληρό του δέρμα. Η τελευταία προσπάθεια να του δώσουν νερό αναμειγμένο με κυάνιο και ποτάσα απέτυχε.Ύστερα από μέρες πείνας κι εξαθλίωσης οι αδυνατισμένοι Tonky και Wanly προσπαθούσαν να σηκωθούν στα δύο τους πόδια, τρικλίζωντας και βογγώντας κάθε φορά που κάποιος φύλακας πέρναγε μπροστά από το κλουβί τους σαν να ικεύτευαν για λίγη τροφή. Όπως περιγράφει και ο συγγραφέας Yukio Tsuchiya που έγραψε το 1951 το παιδικό βιβλίο «Πιστοί Ελέφαντες» βασισμένο στη συγκεκριμένη ιστορία «πλέον τα αυτία τους έδειχναν τόσο μεγάλα σε αναλογία με τα σώματά τους».
Μιά μέρα οι δύο ελέφαντες αντικρύζοντας έναν εκπαιδευτή προσπάθησαν να κάνουν τη συνηθισμένη τους performance όπως την έκαναν μπροστά στο κοινό, στεκούμενοι όρθιοι όσο ψηλότερα μπορούσαν και πετάγωντας με την προβοσκίδα στον αέρα τα σορτσάκια τους, βέβαιοι ότι μετά από το θέαμα θα επέλθει όπως πάντα το φαγητό τους ως ανταμοιβή. Πράγματι ο φύλακας λύγισε και με δάκρυα στα μάτια έβαλε τροφή και νερό. Μία φορά όμως δεν έφτανε κι έτσι δύο βδομάδες αργότερα τα άτυχα ζώα ξεψύχησαν.
Στους επόμενους μήνες με τις προμήθειες να λιγοστεύουν, πολλά ζώα αποτέλεσαν τροφή για τους πεινασμένους γιαπωνέζους ενώ αρκετά πέθαναν από την παραμέληση και την έλλειψη πόρων για τη σίτιση τους.
Οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν λίγους μήνες μετά. Σε μία από αυτές ο πλοηγός-βομβαρδιστής Raymond “Hap” Halloran (1922-2011) με το αεροσκάφος B-29 χτυπημένο από τις ιαπωνικές σφαίρες, πέφτει στις εχθρικές γραμμές, συλλαμβάνεται, βασανίζεται και κλείνεται στο Ueno, στο κλουβί όπου ζούσε μια τίγρης και γυμνός γίνεται θέαμα για τους επισκέπτες.
Το 1975 ανεγέρθηκε μνημείο μέσα στο χώρο του ζωλογικού κήπου για να θυμίζει μέχρι και σήμερα τις σφαγές των ζώων στο Ueno στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
Υ.Γ1: Στις 5 Μαΐου 1940 στη γερμανική πόλη Βούπερταλ τρεις καφέ αρκούδες, δύο πολικές και πέντε λιοντάρια πυροβολήθηκαν υπό το φόβο των αγγλικών αεροπορικών επιδρομών. Στις 19 Απριλίου 1941 στο Μπέλφαστ θανατώθηκαν 33 άγρια ζώα. Ο ζωλογικός κήπος τελικά δε χτυπήθηκε ποτέ από τη Λουφτβάφε. Τον Νοέμβριο του 1943 στον πασίγνωστο ζωλογικό κήπο του Βερολίνου σκοτώθηκαν πολλά ζώα από τα spitfire. Τότε το BBC λανθασμένα ή προβοκατόρικα μετέδωσε ότι ναζιστικά άρματα κυνηγάνε άγρια ζώα στους δρόμους της γερμανικής πρωτεύουσας.
Υ.Γ.2: Μπορεί οι ιπποπόταμοι του Ueno να ήταν οι τελευταίοι που υπέφεραν, ο ιπποπόταμος όμως του ζωλογικού κήπου του Λένινγκραντ με το όνομα Krasavica (όμορφη) είχε καλύτερη τύχη αφού η Evdokia I. Dašina τον φρόντιζε μέχρι το τέλος του πολέμου.
Πηγή: The Asia Pacific Journal
The Japan Time News
istories4050 