70 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου η Κατίνα Λατίφη (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΔΣΕ) σε συνέντευξη που μας παραχώρησε μας αφηγήθηκε ένα δυνατό περιστατικό στους πρόποδες των Αγράφων, επιστρέφοντας από την επιχείρηση ανεφοδιασμού της Καρδίτσας το 1948, όπως το περιγράφει και στο βιβλίο της «Τα Απόπαιδα» [1996].
«Σμήνη αεροπλάνα άρχισαν να μυδραλιοβολούν και να ρίχνουν ρουκέτες στην απέναντι πλαγιά παίρνοντας στροφές από πάνω μας κι ο καθένας χώθηκε όπου χώθηκε. Πήγαιναν κι έρχονταν κατά κύματα αλλά εκεί δεν υπήρχαν αντάρτες. Εγώ βρέθηκα μόνη μου στη ρίζα μιας πουρναριάς ξαπλωμένη ανάσκελα, όλοι οι άλλοι είχαν χαθεί, τους είχαν καταπιεί οι θάμνοι. Ξαφνικά εκεί που «έτρωγα χώμα» και νόμιζα ότι ήμουν μόνη στον κόσμο άκουσα από δίπλα μου:
Δε με φοβίσαν φυλακές ούτε κι ανεμοβρόχια
όσο με φόβισες εσύ καταραμένη φτώχεια.
Κάποιος το σιγοτραγουδούσε. Ο κόσμος χαλούσε απ’ τα αεροπλάνα, ο αντίλαλος απ’ τις εκρήξεις έσπαζε τη μπροστινή μας ρεματιά, ο ήλιος ανέβαινε και χτυπούσε κι αυτός, αν είχε ή όχι κινηθεί στρατός στο κατόπι μας δεν το γνωρίζαμε και μέσα σ’ όλα αυτά κάποιος εκεί δίπλα αναστέναζε για τη φτώχεια. Μου ήρθε να γελάσω , αλλά μ’ έπιασε μια λαχτάρα να μη σταματήσει, γιατί ήταν ένα «παρών» ένιωθα πως δεν ήμουν ξεκομμένη και μόνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις το φοβερό είναι η αίσθηση πως όλα έχουν σταματήσει. Η μέρα γίνεται ατέλειωτη, θαρρείς και δεν προχωράει και ο ήλιος νομίζεις ότι δεν αλλάζει θέση. Σκάζεις. Η δίψα, η ζέστη, η αϋπνία σου φέρνουν παραζάλη, νυστάζεις αλλά δεν κοιμάσαι, γιατί πρέπει να είσαι σε εγρήγορση, δε ξέρεις τι μπορεί να προκύψει. Μείναμε έτσι όλη την ημέρα έως το σούρουπο οπότε ανηφορίσαμε για τα τα λημέρια μας. Ήμασταν όλοι παρόντες, καμία απώλεια δεν είχαμε»
Το άσμα που τραγούδαγε ο άφοβος αντάρτης ήταν η «καταραμένη φτώχεια» γραμμένο το 1946 από τον Απόστολο Χατζηχρήστο και τον Γιάννη Λελάκη.
Δε με φοβίσαν κύματα
βροντές κι ανεμοβρόχια,
όσο με φόβισες εσύ
καταραμένη φτώχεια.
Στον έρωτα και στη ζωή
όπου και να με νιώσεις
φτώχεια δεν πέρασε στιγμή
χωρίς να με πληγώσεις.
Απ’ τα φτωχά μου όνειρα
ένα σωστό δεν βγαίνει,
όλα τα σκόρπισες εσύ
φτώχεια καταραμένη.
Περισσότερα για την Κατίνα Λατίφη στο ντοκυμαντέρ «40 faces of the 40s».
istories4050 